HTML

Osadzenie pliku

gdzie jako "ścieżka dostępu do pliku" należy podać lokalizację na dysku, gdzie znajduje się żądany plik multimedialny.

Natomiast "x" oznacza szerokość w pikselach, a "y" wysokość wyświetlanego obrazu wtyczki (ang. plug-in), czyli okna na stronie w którym odtwarzany będzie plik. Jeśli nie podamy rozmiarów obrazu wtyczki, może on przyjąć wielkość, która nie pasuje do wymiarów pliku! Rozmiary zależą również od posiadanej przez użytkownika wtyczki.

Polecenie <embed /> jest przydatne jeśli chcemy wstawić na stronę jeden z plików multimedialnych:

*.wav - plik dźwiękowy typu "wav"

*.mid - plik dźwiękowy typu "midi"

*.avi - plik typu "avi"

*.ra - plik Real Audio Player

*.mp3 - plik dźwiękowy typu "mp3" (MPEG Layer-3)

*.mpeg - plik typu "mpeg"

*.mov - plik typu "mov"

*.asf - plik typu "asf"

i inne

Polecenie to współpracuje z różnymi wtyczkami (atrybut pluginspage="..."), dzięki którym teoretycznie może odtwarzać nowe formaty plików multimedialnych. Wtyczka (czyli plug-in) to specjalny niewielki program, który można doinstalować do przeglądarki, zwiększając jej możliwości. Po wywołaniu polecenia, wprost na stronie powinno zostać wyświetlone okno (o podanych rozmiarach), w którym będzie odtwarzany wskazany plik.

Praktycznie na każdej stronie WWW spotyka się odsyłacze (inaczej: odnośniki lub hiperłącza). Najczęściej stanowi je specjalnie wyróżniony krótki tekst (lub obrazek), po kliknięciu którego, następuje przeniesienie do innej strony. Tak jak każda książka składa się z rozdziałów, tak samo serwisy internetowe składają się zwykle z podstron. Każda podstrona jest osobnym plikiem HTML (z rozszerzeniem *.html lub *.htm) i zawiera treść, która dość znacznie różni się tematycznie od pozostałych (tworzy się ją w taki sam sposób jak stronę główną). Taka organizacja ułatwia użytkownikowi nawigację oraz zapobiega niepotrzebnemu wczytywaniu całego serwisu od razu (co trwałoby prawdopodobnie bardzo długo). Umieszczenie wszystkiego w jednym pliku (index.html), absolutnie nie jest wskazane (chyba że Twoja strona jest naprawdę krótka)!

<a href="/względna ścieżka dostępu do podstrony">opis odsyłacza</a>

Tabela HTML

Kolejnym sposobem prezentowania i grupowania danych w języku Html jest tabela. Sposób prezentowania danych w tabeli html jest taki sam jak w każdej innej tabeli, którą znamy z życia codziennego.Tabele tworzymy przy użyciu elementu <table>.

<table>

</table>

<tr>

Jednak, żeby tabela powstała, musimy do niej dodać jeszcze wiersze oraz umieścić tam komórki. Wiersze do tabeli dodajemy poprzez element <tr> (ang. table row – wiersz tabeli).

<table>

  <tr></tr>

</table>

<td>

Żeby nasza tabela była kompletna i poprawnie wyświetlała dane, należy jeszcze dodać do niej komórki. Komórki tabeli dodajemy poprzez element <td> (ang. table data, table cell – dane tabeli, komórka tabeli). Do rozwijania skrótu td powszechnie używa się table cell, jednak nazwa pochodzi od table data.

<table>

  <tr>

    <td>Treść</td>

  </tr>

</table>

<th>

Mamy już treść tabeli. Przydałoby się jeszcze oznaczyć czego dotyczą nasze dane. W tym celu posłużymy się nagłówkiem tabeli. Nagłówek taki uzyskujemy poprzez zastosowanie elementu <th> (ang. table heading). Element ten stosujemy tak jak zwykłą komórkę tabeli, czyli <td>. Nagłówki również umieszczamy w wierszach tabeli, czyli elementach <tr>.

1. Nagłówek Kolumny

<table>

  <tr>

    <th>Nagłówek kolumny</th>

  </tr>

  <tr>

    <td>wiersz</td>

  </tr>

 </table>

<font>...</font>

Dzięki temu poleceniu, możesz określić wiele parametrów dotyczących pisanego tekstu. Poniżej zostanie przedstawiona ich lista.

Wielkość czcionki

Wartość bezwzględna

<font size="n">...</font>

gdzie "n" oznacza wielkość pisma (1 - najmniejsza, 7 - największa, 3 - domyślna)

Wartość względna

<font size="+n">...</font>

lub

<font size="-n">...</font>

gdzie "+n" oznacza czcionkę o "n" większą od aktualnej. Natomiast "-n" oznacza czcionkę o "n" mniejszą od bieżącej.